Résumé du manuscrit:Petit livre de la sagesse éternelle (« Büchlein der ewigen Weisheit ») du dominicain et mystique Henry Suso (1295-1366). En plus d’être le plus ancien témoin de ce texte, le manuscrit est aussi le plus ancien texte transmis de Suso. Produit probablement peu après la mort de Suso.(keg)
Description standard: P. Benedictus Gottwald, Catalogus codicum manu scriptorum qui asservantur in Bibliotheca Monasterii O.S.B. Engelbergensis in Helvetia, Freiburg im Breisgau 1891, p. 144.
Voir la description standard
En ligne depuis: 31.07.2007
Engelberg, Stiftsbibliothek, Cod. 141
Parchemin · 113 ff. · 16.5 x 11.8 cm · XIVe siècle
Henri Suso, Horologium sapientiae, germanice
Comment citer:
Engelberg, Stiftsbibliothek, Cod. 141, Plat supérieur – Henri Suso, Horologium sapientiae, germanice (https://www.e-codices.ch/fr/list/one/bke/0141)
P. Benedictus Gottwald, Catalogus codicum manu scriptorum qui asservantur in Bibliotheca Monasterii O.S.B. Engelbergensis in Helvetia, Freiburg im Breisgau 1891, p. 144.
Titre du manuscrit: Suso Henricus, Ord. Praedic. Horologium sapientiae, germanice.
Période: exaratus saeculo XIV.
Volume:
Foliorum 113
Format: 165 : 118 mm
Composition des cahiers: de primo enim sexternione folia 10. et 11. tantum supersunt, sexterniones II. III. IV. et V. integri perierunt.
Etat:
ab initio mutilus est
Mise en page:
lineis plenis
Décoration: Codex titulis et litteris initialibus rubri coloris ornatus
Sommaire:
1r-113vSuso Henricus (Heinrich Seuse): Horologium sapientiae, germaniceIncipit in cap. I.: […] en. woltest dv nit von mir scheiden …–…
das muest gerochen werden von der Ewigen Wisheit
Origine du manuscrit:
Deinde diversae manus haec addiderunt:
Gloria patri etc. […] Gedenkent ouch min Jo. frikers, des alten Schribers von lucern, der úch da half singen dur got. Datum circa Verenae. Anno domini MCCCLXXVIII°.
Gedenkent dvr got. S. Elyzabeten staglin ze toez in dem kloster vñ ir vater Ruodolfes, Margareten ir muoter vñ drier ir bruoder. fridrihes. otten. vñ Ruodolfes. Gedenkent ovch eines bruoders, hies bruoder iohans võ Rauenspurg, võ dem man úch den mensten teil an dis Buoch gab.
Bibliographie:
Cfr. codd. 153 et 340.
Denifle, Die deutschen Schriften des s. Heinrich Seuse. I. Praef. pag. XX. sqq. et 305 sqq. (München 1880).
Chevalier
, col. 1036.
Goedke
, pag. 212.
Vetter, F. Ein Mystikerpaar des XIV. Jahrhunderts. Basel 1882. 8°.